اثر محلول‌پاشی متانول و نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد سویا در شرایط آب و هوایی گیلان

به‌منظور بررسی اثر سطوح مختلف متانول و نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد سویا، آزمایشی در منطقه رودسر (استان گیلان) در سال زراعی  91-1390 انجام گرفت. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در 3 تکرار و با تیمارهای آزمایشی شامل، 4 سطح کودی (شاهد،30، 60 و90 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) و متانول در 4 سطح شامل شاهد، 20، 30 و40 درصد حجمی متانول اجرا گردید. اثر متانول بر تعداد غلاف در بوته، وزن صد‌دانه، عملکرد‌ دانه، عملکرد زیستی، شاخص برداشت، ارتفاع بوته و طول غلاف معنی‌دار بود. تیمار40 درصد حجمی متانول بالاترین تعداد غلاف در بوته، وزن صد‌دانه، ارتفاع بوته و طول غلاف را داشت. بیشترین عملکرد‌ زیستی را تیمار40 و30 درصد حجمی متانول نشان داد. مقادیر کود نیتروژن بر تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن صد‌دانه، عملکرد دانه، عملکرد زیستی، ارتفاع بوته و طول غلاف اثر معنی‌داری داشت. بیشترین تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف و عملکرد زیستی در سطح 90 کیلوگرم نیتروژن در هکتار مشاهده شد. بیشترین ارتفاع بوته و طول غلاف از سطح90 و60 کیلوگرم نیتروژن در هکتار حاصل شد. تیمار شاهد نیتروژن بیشترین وزن صد‌دانه را نشان داد. همچنین عملکرد‌‌ دانه و شاخص برداشت در اثر برهمکنش کود نیتروژن و متانول معنی‌دار بود. به‌طور کلی تیمار60 کیلو‌گرم نیتروژن در هکتار و30 درصد حجمی متانول بهترین گزینه مدیریت این تیمارها برای سویا می‌باشد.